Rozdział 21

Hu hu  ! Mam komputer. A więc postanowiłam zwrócić akcję. Nie mam pojęcia kiedy Draco z Hermion się odnajdą i pokonają Cho z Krumem. Może to będzie za niedługo ? Ale na pewno nie teraz gdyż chce troche ich po torturować ^^ Wiem, nie mam serca ! :D Nie jest długi bo jak pisałam w "nowinie" u babci to napisze tuż przed wyjściem... Powinnam była zrobić o dłuższy ale nie narzekajta ! :D

***

-Hermiono, zapewne już poznałaś Cho. Jest moją wspólniczką. Tak, ze mną się mści. I na tobie i na Draconie. - powiedział Krum
Hermiona nie mogła nic powiedzieć. Miała nadal zaklejone usta. Patrzyła tylko na to jak dwójka nieobliczalnych ludzi z niej się nabija i ją upokarza.
-I co tu z nią zrobić Wiktorze ? Zaklęcie ?
-Co masz na myśli Cho ?
-Niewybaczalne.
-Rób z nią co chcesz. W końcu to na niej się mścisz. Mi zostaw zemste na Malfoy'u .. -Powiedział spokojnie Wiktor i wyszedł z pomieszczenia. Hermiona leżała bezbronna na łóżku. Patrzyła w złe oczy Cho Chang. Bała się. Cholernie się bała. Nagle Cho podniosła swoją rękę i powiedziała:
-Crucio !!! - Ku Hermionie strzeliło światło. Chciała krzyknąć ale nie mogła. Spadła z łoża i wiła się z bólu na zimnej podłodze. Ostatnie co zapamiętała i była w stanie usłyszeć to donośny śmiech dziewczyny a później ciemność, ból, pustka i jeszcze raz ciemność.

***
Draco usłyszał pukanie do drzwi. Niechętnie wstał z kanapy i powolnym krokiem ruszył je otworzyć. Na zewnątrz nikogo nie było.
-Cholera - mruknął. Wrócił do ciemnego pokoju i zatrzymał się w osłupieniu. Kanapa nie była pusta. Siedział na niej Wiktor Krum. Powoli wstał. W prawej ręce miał różdżkę. Draco już chciał sięgnąć po swoją, która leżała koło niego ale nie zdążył. Wiktor go otumanił zaklęciem, którego nie znał. Już potem była  tylko ciemność. Ocknął się w jakimś dziwnym pomieszczeniu. Białe, duże. Niewiele mebli. Chciał się ruszyć ale usłyszał w zamian brzęk łańcuchów. Był zakuty. Nie był u siebie. Nie znał otoczenia. Rozejrzał się niepewnie. Były też drzwi a w nich Cho.
-Witaj przystojniaku - mruknęła i podeszła do niego.
-Czego chcesz ? I gdzie ja jestem.. Gdzie Miona !?
-O nią się nie bój, ogarnął ją sen. Sen po torturach. Wiktor też to na tobie zrobi...
-A co on jej zrobił ?
-On jej ? Nic. Ja to zrobiłam za zemstę. On chce tobie. A ty dobrze wiesz za co... Teraz zostawię cię tu. Do zobaczenia Draco.

***
Grenger otworzyła oczy. Wszystko ją bolało. już nie była zawiązana. Ruszyła ręką i dotknęła głowy. Wyczuła krew.
-Cholera - burknęła.
-Oj, skarbie nie masz co się denerwować. Może i nie jesteś związana ale skuta.
Miona rozejrzała się po pomieszczeniu. Białe, ogromne i niewiele mebli. Drugiego końca nie widziała bo był ciemny. Słyszała tylko brzęk łańcuchów i szepty...
-Macie też innego więźnia ? -spytała niepewnie Kruma.
-Tak. Ale on nie wie, że tu jesteś... Kilka zaklęć i krzyki zmieniają się w szepty i... I nie widzą siebie nawzajem.
-A kto to ?
-Nie ważne... Zaraz dam ci obiad. Do zobaczenia Hermiono. -nachylił się nad Dziewczyną i pocałował ją w polik. Miona zwinęła się w kłębek i zaczęła szlochać.

***
Draco poderwał głowę. Gdzieś na drugim końcu pomieszczenia usłyszał łańcuchy i szepty. Był bardzo ciekawy kto to. Upewnił się, że w pobliżu nikogo nie ma i krzyknął.
-Jest tam kto ? Kim jesteś!? - lecz nie uzyskał odpowiedzi. Tylko brzęk metalu. Z rezygnacją zwiesił z powrotem głowę i po policzku popłynęły mu słone łzy.. Nie wiedział kiedy a zasnął.
Poczuł niesamowicie ogromny ból. Usłyszał męski śmiech. Wiedział czym niespodziewanie oberwał. Zawiał wietrzyk i chłopak poczuł zapach Hermiony. Usprawiedliwił to ty, iż wariuje pod wpływem zaklęcia. Nie wierzył w to, że jest niedaleko niego ale nie może jej zobaczyć. Wiedział jedno. Musi ją odnaleźć...
Kiedy Wysoki Bułgar zdjął zaklęcie Draco nie miał siły się podnieść. Poczuł jedynie mocne kopnięcie w brzuch. A potem znów zapach Hermiony Grenger.

***
Wiktor z Cho siedzieli w dużym żółtym pokoju. Na środku była  bukowa ława, na ścianach zdjęcia a pod nimi złota kanapa a na niej dwójka ludzi.
-Wiktorze proszę cię o jedno... Nie rób tego mu. Nie chce by zwariował.
-Postaram się. Dziś oberwał kopniaka.
-Nie zmasakruj go aż tak.
-A co z Grenger ?
-Porozmawiam sobie dziś z nią... Tak na poważnie. Wiktorze Oni nie mogą się spotkać ! A jak są w tym samym pomieszczeniu to, to na pewno prędzej czy później się stanie !
Mężczyzna nic nie odpowiedział tylko milczał.