Rozdział 35

Dla Cyzi14. Za całe jej poświęcenie dla bloga.

***

Bella się wściekła i coś się bolesnego stało.

-Crucio!! - Hermiona leżała u stóp Dracona i zwijała się z bólu. Po jej policzkach popłynęły gorzkie łzy straszliwego bólu i upokorzenia. Słyszała stłumione krzyki Malfoy'a, Cyzi i Lucjusza. Chciała się bronić ale nie miała sił. Wszystko... wszystko co miała... całe szczęście odeszło od niej. Nagle Lestrange przestała i pochyliła się nad nią. - Masz to, na co zasłużyłaś Szlamo!! - zaśmiała się – Nie wolno pyskować cioci Belli... bo skończysz tak jak rodzice Neville'a!

Mionka chciała coś powiedzieć ale nie mogła, gdyż ją nadal przeszywał bolesny ból.

-Zostaw ją ! - krzyknął Draco i pchnął ciotkę ku Severusowi – proszę, weź ją stąd! - powiedział błagalnie a z oczu spływały łzy.

-Draco, synku... – zaczęła Narcyza i pomogła brunetce wstać. - Uspokój się. Bella nie pójdzie teraz. Musimy coś obmówić. Hermiono – zwróciła się do dziewczyny, którą trzymała – dobrze się czujesz?

Granger zaczęła szlochać.

-Nie! Ta cała rodzina jest chora! Co ja wam zrobiłam!? No co!? Nie moja wina, że jestem z pochodzenia mugolskiego! Nie moja! To grzech, iż zaznałam szczęścia z nim? Bo mi się wydaje, że nie!

Draco przytulił ją i uspokoił.

-Kochanie, spokojnie... nie pozwolę by ktoś cię skrzywdził. - Pomógł jej usiąść na sofie. Bellatrix łypała na nich groźnie. Ale nie mogła nic zrobić. Była bezsilna.

Narcyza, Lucjusz, Lestrange i Sev usiedli przy stole. Cyzia podała każdemu kawę i ciasteczka. Nie zapomniała o „dzieciach”.

-Severusie – zaczęła spokojnie – to nie jest Neville. Sprawdzałam to... inni śmierciożercy również! On jest spokojny, cichy, pomaga...

-To komplikuje sprawy – odparł cicho. - Bello... ty już nic nie rób.

-Ron, Harry, Ginny, Lavender... odpadają – wtrącił się Lucjusz – Hermiona tym bardziej. Jest strasznie tym przejęta...

-Więc kim on może być!? - poderwała się Pani Malfoy

Nikt nie odpowiedział.

Po południu brązowooka nadal czuła, iż wszystko ją boli. Nie wychodziła poza drzwiami sypialni. Była spłoszona. Draco ciągle przy niej czuwał. Bał się o nią. Buzowała w nim złość na ciotkę. Miał ochotę wtedy w salonie sam rzucić na nią Cruciatusa, ale nie zrobił tego. Wiedział, że jej to nie rusza. Była na to odporna.

-Draco... - powiedziała cicho Hermiona.

-Tak?

-Popełniłam błąd... błąd, że z tobą jestem. - zdjęła pierścionek – masz. - położyła mu na dłoni i ją zamknęła.

-Co?

-Odchodzę... tak będzie najlepiej! Dla nas...

-Dla nas?

-Dla mnie, dla ciebie... i...

-I?

Nie odpowiedziała. Wstała i zaczęła się pakować jak to robią mugole.

-Dokąd idziesz?

Milczała. Miała łzy w oczach ale nie pozwalała im uciekać spod kontroli.

Zasunęła ostatnią torbę. Spojrzała na młodzieńca. Samotna łza spłynęła po jej policzku.

-Dziękuję ci, za miłość, opiekę, za... za te cudowne chwile! KOCHAM CIĘ! Żegnaj kochanie. - wyszła i zostawiła go samego w pokoju.

-HERMIONA!! HERMIONA!! STÓJ!! - jednak jej już nie było.

Blondyn upadł na kolana i zaczął płakać. Łzy bez jego zgody spływały mu po policzku i moczyły jego koszulę.

***

Hej Wam ludzie! Tak, Cyzia odeszła. Mam nową betę. Ginny Potter. Dziękuję jej za szybkie sprawdzenie rozdziału!

36 nie wiem kiedy się pojawi. 

komentujcie jak czytacie!

Pozdrawiam

Irisa Malfoy