Rozdział 24

Napisałam ten rozdział w końcu ! Dedykuje go Elizabeth. Szczerze to jestem zadowolona z niego ... Miłego czytania aha i dzięki za aż 83 komentarze ! Sorry za błędy xd
Pozdrawiam
Dramione

- Severusie co z nią jest !?- Zapytał zasmucony chłopak.
-Małe są szanse, że ... Że to będzie dawna Hermiona. Nic nie pamięta. Mało tego... Ona, ona boi się ludzi.
Draco nie mógł. Uwierzyć. Chciał teraz iść do Cho i ją zamordować. Złość w nim niemalże kipiała... Był wściekły, wściekły, ze jej nie dopilnowal.
-Draco słuchasz mnie? - spytał nagle Lucjusz. Chłopak jednak był tak zamyślony, że ojciec musiał go szturchnąc- synu słyszysz?
-Ee... Mówiłeś coś Ojcze?
-tak. Nie poddawaj się. Badź silny. Kochasz ją?
-Tak.
-To udowodnij jej, że ci zależy, że potrafisz przełamać rozpacz. Udowodnij jej, iż nigdy jej nie opuścisz...
-Nic nie obiecuje.
-Ja to rozumiem. Nikt z nas nie zdziała cudów.
 Draco nic nie powiedział. Ciemnym korytarzem ruszył ku pokojowi w którym była jego ukochana. Wspominał sobie jak to było gdy się nienawidzili. Zanim połączyla ich miłosc.
A wszystko to zaczęło się w 1 klasie. Jak to szybko minęlo. Ile razy ja skrzywdzil. Ile razy przez niego musiala plakac. Draco uwazal, iz dziewczyna nie jest lepsza. W 3 klasie grozila mu. Ta mala tygrysica dawala w kosc. W takich rozmysleniach doszedl do drzwi ktore dzielily go od Grenger. Lekko je uchlil. Zobaczył mała postac siedzącą na łózku. Cicho wszedł i zamknął drzwi. Miona natychmiast rzuciła się w kąt.
-Ciii, malutka. Nie bój się. To ja Draco. - uspokajał ją ale to nie dawało żadnych efektów. Dziewczyna wydala z siebie dziwny odglos. Chlopak sie nie poddal i podszedl do niej. Byla w kacie wiec nie miala gdzie uciec. Chwile z nia posiedzial. Uspokajal. Przyzwyczaila sie do niego. Nie pamietala go.. Draco chcial plakac ale nie mogl. Obiecal sobie, iz nie bedzie tego robil. Przytulil ja i zaczął jej opowiadać wszystkie lata nauki. Dziewczyna sluchala w wielkim skupieniu. Kiedy skonczyl chcial ja pocalowac lecz ona tylko go ugryzla w jezyk.
-Ał! A to za co?
-Nie znam cię ! Precz mi stąd ! - warknęła. Malfoy spojrzał na nią pytająco ale zobaczywszy jej wzrok posłusznie wyszedł. Zamknąl drzwi i usiadł przy ścianie. Głowę schował między nogi i  zaczął szlochać.

***
Hermiona po opowiedzianej historii miala przeblyski pewnych chwil. Nie wiedziała czy to sa obrazki z wyobraźni czy wspomnienia. Nagle jej się przypomniało kim jest i to kto jest jej wrogiem. Nienawidziła Malfoya.
-Dobrze, że go ugryzłam - szepnęła sama do siebie.
Powoli wszystkie wspomnienia z Draconem powróciły. Te złe wspomnienia. Dobre gdzieś znikły, jakby ich w ogole nie bylo.
-Szlama, szlama, glupia, bezuzyteczna szlama.. Powiadasz tak? To ja ci pokarzę jaka szlamą jestem. - powiedziała sama do siebie.
Rozejrzała się po pokoju. Meble były jej nie znane. Ubrania też nie były jej. Wyjrzała przez okno. Na tabliczce widniał napis "Malfoy Manor"
Miona zlękła się. I to nie na żarty. Była w domu swojego odwiecznego wroga. Wiedziała, iż tu nie ma żadnych szans na wygraną. Musi czekać.  Usiadła na łóżku i wbiła wzrok w ściane. Chwilę później uświadomiła sobie, iż nie ma się czego bać. Ona też jest człowiekiem. Śmiało otworzyła drzwi. Zobaczyła, że Draco wstaje. Zmierzyła go wzrokiem i mineła.
-Miona czekaj ! - wołał za nią. -Kochanie...
-Stul pysk Malfoy !
-O co ci chodzi?
-Myślisz, że jestem głupia? Mylisz się. Zemszczę się za to, że mnie skrzywdziłeś. Jesteś dupkiem.... Ja gdybym była facetem nigdy bym nie wywała dziewczyny od szlam i tego typu ! A to, że jesteś arystokratą i bogatym lalusiem nie oznacza, że ci wszystko wolno !
-Hermiono, ale ... - Nie dokończył bo na jej ramieniu spoczęła dłoń Severusa.
-Draconie, z tego co słyszałem to Grenger przypomniała sobie złe chwile z tobą. Czyli kłótnie i wyzwiska szkolne. Wydaje mi się, że musisz to jakoś przeżyć .
-Dzięki za radę.
Hermiona wyrwała się czarnowłosemu mężczyźnie i ruszyła ku kuchni. Po drodze spotkała Narcyzę. Przywitała ją miło.
-Hermiono i jak się czujesz ?
-Dobrze. Szkoda tylko, iż ten zadupiały arystokratyczny Malfoy mówi do mnie Miona i Kochanie. Kurde mole ! No ! Najchętniej bym takiemu dała w pysk. A co . Niech nie pozwala sobie na Bóg wie co. To, że jestem u niego w domu nic nie znaczy. A na pewno ta sytuacja nie daje mu pozwolenia na takie slownictwo. Ja siebie szanuję i wiem kogo jestem warta i czego. A takie traktowanie jest poniżej mojej godności.
Narcyze zamurowało. Nigdy by się nie spodziewała po niej takich słów. Wiedziała, iż jest pyskata ale nie sądziła, że aż tak . . .