Rozdział 18

Notka na spooontana. Jeśli ktoś to czyta może dodać komentarz wybierając opcje anonimową ! Licze, ze się pojawią . Pozdrawiam

****

Przed nią stał sam Wiktor Krum. . Hermiona nie wiedziała co robić.
-Hej skarbie - powiedział i przybliżył się do niej.
-czego tu chcesz Wiktorze ?
-To oczywiste ?
-No jak widać nie.- mruknęła Grenger.
Krum nic nie powiedział tylko zatkał ręką dziewczynie usta, rzucił świstek papieru i teleportował się z dziewczyną w nieznane.
-Petrificus Totalus ! -krzyknął, kierójąc różdżką w dziewczyne. Hermiona cała sztywna padła na ziemie.
***
Draco zaczął się martwić o Mione. Postanowił pójśc sprawdzić co u niej. Wszedł do łazienki ale nie było jej . Pod nogą zobaczył karteczke.

Ona jest moja, pogódź się z tym Draco. On cię nie chce. Od 4 klasy kocha mnie ! 
Krum 

Malfoy zgniótł liścik i zszedł wściekły na dół. Monika już o wszystkim wiedziała. Podeszła do rozdrażnionego chłopaka i mocno go przytuliła.
-Draco, to nie jest prawda. On jej nie kocha a ona jego. Wiem to. Zaufaj mi. Pragnie tylko zemsty... Zemsty za..
-Za co? Vi powiedz...
-Pamiętasz w czwartej klasie, byłeś zazdrosny, że idzie na bal z Mioną. Próbowałeś go otruć. On się tego dowiedział. I teraz pragnie zemsty. 
-Vi, ale... To nie ma sensu ! Gdzie on może z nią być?
-Nie wiem. Ale wiem jedno. Ma wspólnika. 
-kogo?
-musisz odejść z ministerstwa. Zwolnij sie i Grenger. Dobrze ? To warzne. 
-Dobrze... Niech strace ale dobrze. A kto to ten wspólnik? 
-powiem ci jeśli się zwolnisz. Idź już, szkoda czasu !
Draco nie zastanawiając sie, porwał kurtkę i teleportował sie do ministerstwa. 
***
Hermiona ocknęła się w jakimś dziwnym pomieszczeniu na łożu. Miala związane ręce i nogi. Zauważyła, iż jest w jedwabnej pidżamie. Dookoła były obrazy a pokój był zielono czerwony. Dziewczyna chciała wstać ale nie mogła. Nie była w stanie. Wszystko ją bolało. Chciała sobie coś przypomnieć ale na nic. 
Nie pamiętała nic. Nagle w przejściu zobaczyła Wiktora.
-i jak ci się podoba pokój? - spytał drwiącym tonem. - uwolnie cie jak zobacze, iz mnie sluchasz.
-O co chodzi ? - spytała Miona . Do jej oczu napłynęły łzy.
- O co chodzi? - spytał łagodnie. - o co chodzi? Twój luby chcial mnie otruć ! -krzyknął.
-kiedy ? Ah. Ale to było dawno ? Zrozum !
-Hermiono, jesteś słodka jak się boisz ale...
-Ale?
Nie otrzymała już odpowiedzi.