Miniaturka Lucissy ;)

Rozdziału nie ma! Ale mam dla Was marną miniaturkę Lucissy! Mam doła więc napisałam... tak, wiem, wiem... jest do DUPY! Nie wyszła mi! Ech, cóż zrobić! :/ 
Komentujcie ;3

***

    A zaczęło się to wszystko pewnego wieczoru u bardzo jak dotąd z pozoru szczęśliwej młodej pary. Żyli spokojnie. Kochali się. Aż pewnego dnia dziewczyna przyłapała swojego ukochanego na ponoć pierwszej zdradzie.

    Blondynka siedziała wygodnie przed biurkiem. Patrzyła w jeden punkt na ścianie. Wyjęła po chwili notes, pióro i czerwony atrament. Otworzyła go na pustej kartce i napisała:

     „ Kochany Pamiętniku!

On znów to zrobił! Po raz kolejny mnie zdradził. To było dziś… jutro ślub a ja ciągle płaczę. Dlaczego on mi to robi? No dlaczego? Co ja mu takiego zrobiłam, iż mnie rani? Mam tego dość! Serce mi pęka z bólu… trudno. Jutro ucieknę spod ołtarza. Może wtedy zrozumie co stracił. Och, musze już kończyć. Właśnie zakręcił wodę w prysznicu a ja muszę jeszcze otrzeć łzy. „

   Narcyza Black otarła mokre policzki, wysmarkała nos i zamknęła pamiętnik. Schowała go głęboko w szafie. Usiadła na miękkim dywaniku przed kominkiem i zaczęła nucić jakąś pieśń. Po krótkiej chwili zjawił się Lucjusz Malfoy. Objął ją od tyłu i czule pocałował. Ta z niechęcią oddała pocałunek. Szybko oderwała się od niego.

-Lucjuszu, jestem zmęczona. Jutro ważny dzień. Musze już iść spać… pozwól, iż dziś będę spała w pokoju gościnnym. Nie powinniśmy się widzieć przed ślubem… tradycja… sam rozumiesz.

    Lucjusz wzruszył ramionami i rzucił się na łóżko. Po chwili chrapał. Narcyza po cichu by go nie obudzić wyszła z pokoju i przeszła obok. Zabrała suknie ślubną, welon i obcasy. Weszła do łazienki. Stanęła przed lustrem i obmyła zmęczoną twarz. Wytarła różowym ręcznikiem i przebrała się w koronkową, krótką piżamę. Zdjęła koc z łóżka i weszła pod ciepłą kołdrę. Już po chwili ogarnęła ją ciemność błogiego snu.

    Następnego dnia wszyscy zebrali się w kościele. Była już 11:15 a Cyzi Black jeszcze nie było. Lucjusz po woli zaczynał się denerwować. No bo jak można spóźnić się na własny ślub? Nie minęły trzy minuty gdy z gracją weszła Narcyza. Malfoy’owi opadła szczęka. Była piękna. Obcisła suknia uwypuklała jej kobiece kształty. Podeszła do niego i złapali się za ręce. Złożyli przysięgę.

-Czy ty Lucjuszu Malfoy bierzesz tę oto Narcyzę Black za żonę? – zapytał ksiądz.

-Tak – powiedział pewny.

-Czy ty Narcyzo Black bierzesz tego oto Lucjusza Malfoy’a za męża?

   W jej oczach zabłysły łzy. Wzięła głęboki wdech i powiedziała głośno i wyraźnie:

-NIE! – wyrwała mu się i wybiegła z kościoła. Lucjusz stał długo w miejscu. Nie potrafił się ruszyć. Chciał ale jego ciało było sparaliżowane. Od stóp do głowy.

Goście z hałasem wybiegli na zewnątrz. Nigdzie nie było Narcyzy. Po 5 minutach Lucjusz wyszedł. Nie wypytywał o nią. Wiedział gdzie ona jest. Teleportował się na pewną polanę za Londynem. Była tam. Usiadł koło niej, lecz ta się odsunęła.

-Narcyzo… powiedz jedno słowo za które uciekłaś?

-Hm… zdrada! Mówi ci to coś?

Lucjusz zdębiał. Zdradzał ją lecz nie wiedział, iż ona o tym wie. Chciał przestać po ślubie.

-Zdziwiony? Heh, żałosne… byłam głupia i miłość do ciebie mnie zaślepiła. Dziwne, zdradziłeś mnie tyle razy a ja nadal cię kocham. Tak! Nie przesłyszałeś się! Kocham cię !

   Wstała. Otarła łzy i podeszła do drzewa. Zawirowało jej przed oczami i zemdlała.

-NARCYZO!! – podbiegł do niej. Zaczął wachlować przed jej twarzą aby się ocknęła. – proszę, zbudź się. Też cię kocham. Żałuję… żałuję tego co zrobiłem! Zrozum! Wiem, jestem idiotą! – pocałował ją. Ku jego zaskoczeniu ta ODDAŁA pocałunek!?

-Tak, jesteś idiotą… ale moim ukochanym idiotą. – pocałowała go. – wybaczam ci to… jednak moja miłość do ciebie potrafi przełamać wstręt i ból… ale obiecaj mi coś!

-Tak? Dla ciebie wszystko najdroższa!

-NIGDY WIĘCEJ MNIE NIE ZDRADZAJ!

Lucjusza zatkało. Po raz setny tego dnia. Spodziewał się czegoś innego.

-Obiecuję…

Narcyza wstała. Chwyciła się za brzuch.

-No bo ja… jestem w ciąży… z tobą kotku. – szepnęła mu do ucha. Lucjusz stał i nie wiedział co robić. Ona była w ciąży… z nim?

   Ukucnął i zaczął bawić się źdźbłem trawy. Cyzia bała się, że go uraziła tym. Myślała, iż inaczej zareaguje a nie, że będzie milczał. Zaczęła płakać.

-NO POWIEDZ COŚ!! NO POWIEDZ!! – krzyknęła przez łzy, lecz on milczał. Narcyza Black poddała się. – Skoro nas nie chcesz to żegnam. – ruszyła ku zachodzącemu słońcu. Obejrzała się za siebie z nadzieją, iż zmienił zdanie. Nic… tylko siedział i milczał. Wzruszyła ramionami. Zranił ją w tej chwili najbardziej jak mógł.

    Zniknęła i już więcej nie pokazała się mu na oczy. Kilka miesięcy później urodziła synka. Nazwała go Dracon a na drugie imię dała mu Lucjusz. Niestety miał nazwisko ojca.

   Kiedy Draco miał 5 miesięcy Lucjusz zapukał do jej drzwi. Przepraszał, błagał o wybaczenie… ona była niewzruszona.

-Jak śmiesz tu jeszcze przychodzić!? Nie zobaczysz go! Masz jeszcze czelność o to błagać? Aż tak nisko upadłeś!? Przepraszam ale nie! Nie wybaczę! Nie popełnię tego błędu po raz kolejny – trzasnęła drzwiami.

    I tak oto skończyła się miłość dwojga ludzi. Lucjusz do końca błagał ją o wybaczenie. Ta była nie ubłagana. W końcu nie wytrzymała. Gdy Draco osiągnął pełnoletniość powiedziała mu o ojcu i dała mu jego adres. Kiedy wyjechał go poznać Black rzuciła na siebie Avade i umarła w spokoju, że wypełniła swój obowiązek.

    Lucjusz nigdy nie dowiedział się o jej śmierci. Draco również. Nie wrócił do matki. Poszedł na studia gdzie ożenił się z jakąś Amandą.