Rozdział 31

    Hej Wam! A więc tak! Kocham Was za tyle wejść i komentarzy! Oby było jeszcze lepiej ;* Ten rozdział pisałam myśląc o Michasi xd (wybacz, za zdrobnienie imienia :p )... jest napisany dla niej. Wiem jak kocha Lucisse a tu jest tego sporo więc... tak czy owak ze względu jej pewnych problemów... i smutnych chwil [*]... jestem z Tobą. Nie zapominaj o tym skarbie! <3 Nie była w stanie sprawdzić rozdziału. Ja to zrobiłam :3 Trochę tego było bo jak na mnie rozdział długi :)... Cyzia14 obiecuje, że 32 rozdział sprawdzi i wróci do nas! 

   Życzę Ci kochana byś się nie załamała i była silna! I pamiętaj o tym, że jak Ci źle możesz do mnie pisać! Zawsze mam czas i zawsze pomogę!

   Chciałabym też podziękować Rickmanicka (wybacz kochana, nie wiem jak to się odmienia! ;( )... a za to, że jest moją "fanką" (?). I na gadu też piszemy jak jest :d
   No to się rozpisałam... a nie mam tego w zwyczaju... ech, rozdział długi i skończony jak dla Was w złym momencie! Wybaczcie! Taka ma natura :) 
Pozdrawiam,
Dramione


***

    Pani Malfoy miała dość napiętej ciszy. Chciała jakoś ja poluźnić więc zrobiła pierwszy krok. Chwyciła męża za rękę i pociągnęła za sobą. Stanęła na środku, kolo Miony.
- Chcemy coś wam powiedzieć. - oznajmiła podekscytowana.
Draco spojrzał na nich podejrzliwie.
- Draco... Będziesz miał rodzeństwo....

Hermionie zawirowało przed oczami. Draco przybrał maskę obojętności. Nie wierzył w to co teraz usłyszał. On, Draco Malfoy, do tej pory jedynak będzie miał rodzeństwo?

-Coś nie tak? - spytała po chwili Cyzia.

Hermiona spojrzała na Dracona i po chwili rzekła:

-Em... to cudownie ale... ja i Draco... znaczy się... nie zrozumcie mnie źle... mamy co innego na głowie niż opiekę nad ciężarną. Próbujemy odgadnąć kim jest ten „Riddle”. - mówiąc to zerkała na swojego chłopaka.

-Mamo, cieszę się. W końcu układa wam się. Miona ma trochę racji. Nie chcemy się tobą opiekować. Wybacz. - Draco spojrzał znacząco na ojca. Chciał by się odezwać. Jednak się nie doczekał. - Mogę porozmawiać o tym sam z mamą? Proszę.

-Dobrze synu. Hermione też wziąć?

-Ta... tak. - powiedział po chwili zamyślenia. Gdy za Lucjuszem i Grenger zamknęły się ciemne drewniane drzwi, chłopak opadł na fotel i ciężko westchnął. - Mamo, usiądź.

Narcyza patrzała podejrzliwie na syna. Nie wiedziała co on kombinuje. Dopiero teraz zrozumiała, iż źle zrobiła, że im powiedziała o ciąży.

-Synku, Dracusiu... wy nie macie się mną opiekować. Chciałam byście wiedzieli. No bo gdybym nie...

-Dość matko!- odparł stanowczo i poderwał się z fotela. Nie o tym chciał rozmawiać z Panią Malfoy. Cyzia poczuła się urażona. Skuliła się w duchu i siedziała cicho na fotelu. Wzięła do ręki książkę i zaczęła czytać.

    Draco przeszedł się po salonie nucąc coś pod nosem. Nie miał zielonego pojęcia jak to powiedzieć. Jednak po chwili się odważył.

- Mamo, Hermiona i ja się kochamy... wiesz o tym prawda?

Narcyza przytaknęła. Już wiedziała o co chodzi synowi.

-Draco... - wstała - wiem co chcesz powiedzieć. Jestem z ojcem przy tobie... - zdjęła z ręki swój pierścionek zaręczynowy. - masz, daj jej go jeśli naprawdę ją kochasz. - podała mu go i z powrotem usiadła. Odetchnęła z ulgą.

-Dziękuję.

* * *

   Lucjusz siedział na tarasie i pił kawę. Myślał nad jego wszystkimi zdradami, nad tym co wtedy czuła Narcyza. Było mu głupio... a teraz jej ciąża. Nie zauważył nawet kiedy ktoś się dosiadł.

-Ojcze, mam pytanie. - powiedział blondyn o stalowych oczach i wtulił się w ojca. - jak się oświadczyłeś mamie?

Lucjusz był zdziwiony tym pytaniem. Nigdy nie wracał aż tak daleko w przeszłość. Poprawił marynarkę. Pogładził syna po policzku.

-Draco, to było dawno, dawno temu... opowiem ci historię a później pójdziesz grzecznie spać dobrze?

-Ale ja nie jestem małym chłopcem!

-Wiem, ale żałuję, iż straciłem twoje dzieciństwo na panienki. A więc to było dawno, dawno temu. Byłem chyba na 7 roku albo gdy skończyłem Hogwart. Pamiętam, że był to ciepły dzień. Słońce strasznie grzało. Narcyza i ja szliśmy po mugolskim parku za rękę. W palcach obracałem pierścionek, który zamierzałem jej dać... kiedy tak szliśmy jakaś seksowna kobieta do nas podeszła i...

„ Lucjusz szedł ze swoją dziewczyną przez park. Trzymali się za ręce, żartowali. Kiedy tak szli sobie spokojnie jakaś młoda kobieta do nich podeszła.

-Witaj Lucjuszu, czemu nie byłeś wczoraj u mnie? - zapytała aksamitnym głosem.

-Wybacz, ale nie wiem kim jesteś.

Dziewczyna, która do nich podeszła chwyciła ręce Lucjusza. Przyłożyła je do swoich piersi

-Ich też nie pamiętasz?

Lucjusz lekko się zarumienił. Po chwili oderwał ręce i ruszył bez pożegnania przed siebie wraz z wściekła Narcyzą. Doszli nad staw, nad którym były srebrne ławeczki. Usiadł na jednej z nich. Spojrzał w niebo, na którym świeciło słońce. Narcyza usiadła koło niego i niepewnie chwyciła jego dłoń.

-Lucjuszu, kim była ta kobieta?

-Nie wiem, nie znam jej.- skłamał.

-LUCJUSZU!! CHCE ZNAĆ PRAWDĘ... NAWET JAK MA BOLEĆ!!”

-I co powiedziałeś jej... powiedziałeś prawdę? - przerwał ojcu Draco.

-Chłopcze... sam słyszałeś, chciała prawdy... nie odpuściła by mi... ale co się stało dowiesz się później... teraz słuchaj.

Mężczyzna o długich włosach odchrząknął i ciągnął dalej.

-... a więc gdy się tak domagała prawdy ja...

„Lucjusz nie wiedział co jej powiedzieć... czy oświadczyć się jej teraz czy... czy może powiedzieć prawdę.

-Skoro chcesz prawdy... miałem z nią jednorazowy romans... nic takiego... skromne pocałunki...

-Kiedy to było Lucjuszu?

-Ech, miesiąc temu... dzień przed twymi urodzinami. Wybacz, mój błąd... kocham cię Narcyzo, nie chce cię stracić... zależy mi na Tobie tak bardzo!!

-Kochany, wybaczam ci...

Lucjusz nachylił się nad nią i ją pocałował. Ona oddała pocałunek. Po chwili on uklęknął przed nią i wręczył jej pierścionek.

-Narcyzo Black, wyjdziesz za mnie? Za drania, dupka i egoistę, który cię kocha nad życie i nie wyobraża życia bez tak pięknej istoty ludzkiej i magicznej jak ty?”

-...i wtedy rzuciła mi się na szyję z odpowiedzią, że tak... no a teraz idź spać.

-Ojcze, to była cudowna historia.

-Też tak sądzę kochany – odezwała się Narcyza w progu. Miała uśmiech na twarzy i opierała się o futrynę. Draco wstał. Pocałował w polik ojca i matkę i poszedł do sypialni, gdzie czekała na niego Miona. Pocałował ją i położył się spać. Hermiona przytuliła się do niego i również zasnęła.

* * *

   Narcyza siedziała u siebie w sypialni i czytała romans. Myślała nad słowami Hermiony o Bellatrix... wiedziała jedno... musiała ją odwiedzić i porozmawiać o tej całej sytuacji, która zaszła między nią a Nevillem. Ubrała płaszcz i założyła kaptur. Teleportowała się pod mieszkanie Lestrange. Zapukała i drzwi się otworzyły. Weszła do środka i usiadła nonszalancko na fotelu, który był brązowy. Czekała, czekała aż przyszła Bellatrix.

-Witraj siostro. Co cię do mnie sprowadza?- spytała piskliwym głosem.

-Mam pytanie do ciebie. Bardzo ważne, które może pomóc.

-Więc słucham.

-Co zrobiłaś Neville'owi Lngbotton'owi?

Bellatrixs zamarła lecz po chwili się odezwała...